Ustalanie norm dopuszczalnych ubytków dla paliw ciekłych

Strata w zakresie wyrobu akcyzowego – która zazwyczaj podlega opodatkowaniu akcyzą – będzie wolna od zapłaty tego podatku w przypadku gdy będzie mieścić się w normach dotyczących dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określonych w przepisach.

Zwolnienie to podlega ograniczeniom w przeciwieństwie do zwolnienia dla ubytków powstałych wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej. W celu prawidłowego stosowania zasad opodatkowania i zwolnienia z opodatkowania ubytków, podstawowe znaczenie ma prawidłowe użycie ustawowej definicji określającej ubytki wyrobów akcyzowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku akcyzowym, ubytki wyrobów akcyzowych, to wszelkie straty:

a) wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych,

b) objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:

• napojów alkoholowych,
   
• wyrobów energetycznych, z wyjątkiem wyrobów węglowych, przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych,

c) wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Dla paliw ciekłych, które zgodnie z art. 86 ustawy zaliczane są do wyrobów energetycznych, do dnia 30 września 2015 r. kluczowe dla wyznaczania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych miały indywidualne decyzje naczelników urzędów celnych oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1526 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek dopuszczalne normy ubytków wyrobów akcyzowych.

Procedura uzyskiwania decyzji ustalających normy dopuszczalnych ubytków wiązała się z koniecznością złożenia wniosku oraz właściwego jego udokumentowania. Również każda zmiana warunków technicznych czy technologicznych powodowała, że ustalone decyzją normy dopuszczalnych ubytków musiały być zmienione, a to wymagało ponownego uruchomienia właściwej podatkowej procedury.

Uwaga

Od 1 października 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło nowe regulacje upraszczające administracyjną procedurę ustalania norm dopuszczalnych ubytków dla paliw ciekłych.

Dzięki tej zmianie umożliwiono podmiotom gospodarczym łatwiejsze rozliczanie się zarówno z urzędem celnym, jak i z kontrahentami.

Wykorzystując delegację zawartą w art. 85 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w drodze rozporządzenia z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych (Dz. U. poz. 1342) określił normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych.

Do końca września 2015 r. normy dopuszczalnych ubytków wynikały wprost z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2013 r. w sprawie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych (Dz. U. poz. 1087) tylko dla wyrobów węglowych, obecnie normy dopuszczalnych ubytków zostały określone w drodze rozporządzenia również dla paliw ciekłych.

Paliwami ciekłymi zgodnie z rozporządzeniem, dla których ustalone zostały dopuszczalne normy ubytków są wyroby energetyczne oznaczone następującymi kodami CN:

• od 2710 11 11 do 2710 19 29 – oleje lekkie i preparaty oraz ich mieszaniny z biokomponentami określonymi w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2015 r. poz. 775), zwane dalej "biokomponentami",
   
• od 2710 19 11 do 2710 19 29 – oleje średnie,
   
• od 2710 19 31 do 2710 19 69 – oleje ciężkie oraz ich mieszaniny z biokomponentami.

Przepisy rozporządzenia określają niżej wymienione zasady rozliczania ubytków paliw ciekłych.

Normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie magazynowania poszczególnych paliw ciekłych wynoszą dla:

1) olejów lekkich i preparatów oznaczonych kodami CN od 2710 11 11 do 2710 11 90 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,0015%,

2) olejów średnich oznaczonych kodami CN od 2710 19 11 do 2710 19 29 – 0,0014%,

3) olejów ciężkich oznaczonych kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 69 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,0006%

– sumy dziennych pozostałości paliw ciekłych. Podstawą obliczenia tej sumy są dzienne stany paliw ciekłych wykazywane w ewidencji magazynowej.

Normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie przeładunku poszczególnych paliw ciekłych w składzie podatkowym wynoszą dla:

1) olejów lekkich i preparatów oznaczonych kodami CN od 2710 11 11 do 2710 11 90 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,1%,

2) olejów średnich oznaczonych kodami CN od 2710 19 11 do 2710 19 29 – 0,08%,

3) olejów ciężkich objętych kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 69 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,04%

– ilości paliw ciekłych poddanych przeładunkowi.

Normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie przyjęcia paliw ciekłych do magazynu wynoszą dla:

1) olejów lekkich i preparatów oznaczonych kodami CN od 2710 11 11 do 2710 11 90 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,1%,

2) olejów średnich oznaczonych kodami CN od 2710 19 11 do 2710 19 29 – 0,08%,

3) olejów ciężkich oznaczonych kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 69 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,04%

– ilości przyjętych paliw ciekłych.

Normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie wydania paliw ciekłych z magazynu wynoszą dla:

1) olejów lekkich i preparatów oznaczonych kodami CN od 2710 11 11 do 2710 11 90 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,1%,

2) olejów średnich oznaczonych kodami CN od 2710 19 11 do 2710 19 29 – 0,08%,

3) olejów ciężkich oznaczonych kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 69 oraz ich mieszanin z biokomponentami – 0,04%

– ilości wydanych paliw ciekłych.

Ubytki paliw ciekłych powstające w czasie ich przyjęcia do magazynu, magazynowania, przeładunku w składzie podatkowym oraz wydania z magazynu rozlicza się narastająco za okresy roczne.

Normy dopuszczalnych ubytków powstające w trakcie przemieszczania paliw ciekłych wynoszą dla:

1) cystern samochodowych – 0,1% ilości wysłanej,

2) cystern kolejowych – 0,5% ilości wysłanej,

3) statków morskich i innych jednostek pływających – 0,5% ilości wysłanej,

4) innych naczyń służących do transportu – 0,04% ilości wysłanej za każdy dzień przewozu, przy czym dzień wysłania i dzień przyjęcia przesyłki liczy się jako 1 dzień przewozu paliw ciekłych.

W przypadku transportu paliw ciekłych rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym normy dopuszczalnych ubytków wynoszą 0,06% ilości wysłanej.

Ubytki paliw ciekłych powstające w czasie ich przemieszczania rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym rozlicza się narastająco za okresy roczne, łącznie dla wszystkich wysłanych w tym okresie paliw ciekłych, uwzględniając sumę stwierdzonych nadwyżek, bez względu na odbiorcę i rodzaj paliwa ciekłego.

W przypadku przelania paliw ciekłych do innych naczyń w trakcie przemieszczania, dopuszczalny ubytek nie może przekroczyć 0,2% ilości przelanej.

Natomiast w przypadku zmiany środka transportu, tzn. cysterny samochodowej lub kolejowej albo statku morskiego, w trakcie przemieszczania paliw ciekłych, dopuszczalne ubytki dla poszczególnych środków transportu i na przeładunek sumuje się i rozlicza od ilości wysłanych paliw ciekłych.

Sposób rozliczania ubytków paliw ciekłych powstających w czasie ich przyjęcia do magazynu, magazynowania, przeładunku w składzie podatkowym oraz wydania z magazynu w czasie ich magazynowania określa rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, które zostało znowelizowane rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. (Dz. U. poz. 1343).