Zasady poboru opłaty targowej

1) Dokonuję sprzedaży na placu targowym. Kiedy inkasent uprawniony jest do poboru opłaty targowej? Od czego jest ona uzależniona?

O tym, czy na terenie gminy pobierana ma być opłata targowa decyduje właściwa rada gminy.

Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach. Z tym że opłacie tej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach. Natomiast osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach, zwolnione są od opłaty targowej. Tak wynika z art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716 ze zm.).

Szerokie rozumienie targowiska umożliwia pobieranie na rzecz gminy opłat targowych wszędzie tam, gdzie prowadzony jest handel, bez względu na to, kto jest właścicielem targowiska i czy jest ono prowadzone w miejscu do tego przeznaczonym i na podstawie stosownej koncesji (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 992/14).

Warto przywołać też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 września 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 554/16, z którego wynika, że sama gotowość do dokonywania sprzedaży, która przejawia się m.in. zajęciem miejsca na targowisku i wyeksponowaniem towaru, jest wystarczającą przesłanką do poboru opłaty targowej przez inkasenta. Tak więc w opinii WSA, pod pojęciem dokonywania sprzedaży, zawartym w art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć wszelkie czynności podejmowane przez podmiot w celu dokonania sprzedaży, a w szczególności oferowanie produktów, ich eksponowanie, składowanie na stoisku, oczekiwanie na kontrahentów, umożliwienie dokonywania przymiarek towaru w przymierzalniach, czy pobieranie zapłaty za sprzedany towar.

Rada gminy decyduje o poborze opłaty targowej.

Zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty określa, w drodze uchwały, rada gminy z uwzględnieniem górnej granicy stawki ogłoszonej przez Ministra Finansów. Rada gminy może zarządzić pobór tej opłaty w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso. Ponadto rada gminy może wprowadzić zwolnienia przedmiotowe od opłaty targowej.

2) Czy inkasent pobierając opłatę targową powinien wydać paragon fiskalny?

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stanowi o tym art. 111 ust. 1 ustawy o VAT (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.).

Ponadto, jak wynika z art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są m.in. obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Aby odpowiedzieć na pytanie Czytelnika, należy przede wszystkim ustalić, czy opłata targowa stanowi sprzedaż, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej),
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowanie czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Opłata targowa nie stanowi sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, w związku z czym nie występuje podstawa do ewidencjonowania tej należności za pomocą kasy rejestrującej.

Zatem w omawianej sytuacji inkasent pobierając opłatę targową nie wyda Czytelnikowi paragonu.

Organy podatkowe o opłacie targowej w świetle VAT

"(...) Czynność poboru opłaty targowej ma charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a jej wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa. Dlatego też uznać należy, że pobierana przez inkasentów opłata targowa, stanowiąca należność Gminy, nie jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż zasady regulujące stosowanie kas rejestrujących, nie dotyczą czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...)".

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 października 2015 r., nr IPPP2/4512-762/15-2/RR

"(...) Należności z tytułu opłaty targowej, jako niestanowiącej - w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - sprzedaży, Wnioskodawca nie powinien ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Niemniej jednak należy wskazać, iż przy założeniu, że Wnioskodawca prowadzi odrębne urządzenia księgowe, umożliwiające prawidłowe ustalenie faktycznego przebiegu dokonywanych transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bądź zwolnionych od tego podatku, dobrowolne ewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej czynności poboru opłaty targowej, jako nieobjętej opodatkowaniem, można uznać za dopuszczalne. Jednakże należy wskazać, iż Wnioskodawca dokonując czynności poboru opłaty targowej nie dokonuje sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w (...) art. 119 ust. 1 lub w art. 120 ust. 4. Zatem, ewidencja na kasie rejestrującej czynności poboru opłaty targowej nie może odbywać się z zastosowaniem tzw. zera technicznego. (...)".

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 września 2014 r., nr IPTPP4/443-460/14-2/UNR